Koralówki i pięknorogi: grzyby w kształcie morskich koralowców

W świecie grzybów występuje wiele podobnych gatunków, skutkiem tego oznaczenie danego osobnika możliwe jest tylko przez specjalistę wyposażonego w mikroskop. Podobnie sprawa wygląda w przypadku grzybów z rodzaju Ramaria czyli koralówki, które są morfologicznie bardzo podobne do siebie.

Wygląd okazów, które spotkałem nie wskazuje jednoznacznie, czy miałem do czynienia z koralówką złocistą (Ramaria aurea), koralówką żółtą (Ramaria flava), czy też koralówką strojną (Ramaria formosa). Jednak nie ma to, aż tak wielkiego znaczenia. Grzyby nie są jadalne, spotykam je jedynie na obszarach chronionych, gdzie zbieranie grzybów nie jest dozwolone. Jakby tego było mało, koralówki są rzadkie do tego stopnia, że zostały objęte ochroną prawną. Ramaria znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski i jest oznaczony statusem  - gatunek wymierający.

Owocniki pojawiają się w okresie od lipca do października. Najczęściej wyrastają z ziemi, lub z martwego drewna. Przybierają kształt rozgałęziony i podobny do koralowców, czyli morskich zwierząt. Ramaria są grzybami mykoryzowymi, więc wchodzą w relacje symbiotyczne z drzewami, z tego względu możemy go spotkać w wilgotnych i cienistych lasach liściastych, pod bukami i dębami, jak też w lasach iglastych, pod świerkami i sosnami.

Do koralowców podobny są grzyby, które należą do rodziny pod nazwą Łzawnikowate (Dacrymycetaceae), której przedstawiciele także mają kształt krzaczkowaty, przypominający rozwidlone poroże o zaostrzonych wierzchołkach. Są jednak nieco mniejsze ponieważ owocniki nie przekraczają 6-8 centymetrów wysokości, natomiast jedna gałązka posiada od jednego do trzech ostrzy. Owocniki przybierają barwę złotą, żółtą, lub żółtopomarańczową. Często tylko pozornie wyrasta z ziemi, gdyż w rzeczywistości jest przyrośnięty do resztek drewna zagrzebanych w ściółce leśnej.

Pięknoroga największego (Calocera viscosa), jednego z przedstawicieli tej rodziny, łatwo pomylić z innymi gatunkami. Czasami pomocne w rozróżnieniu może być sąsiedztwo drzew, w towarzystwie których występują pięknorogi. Pięknoroga szydłowatego (Calocera cornea) możemy spotkać na drewnie liściastych, zaś pięknoroga widlastego (Calocera furcata) na drewnie drzew iglastych. Oba gatunki mają też znacznie mniejsze owocniki niż pięknoróg największy.

Te okazy sfotografowałem w Puszczy Kampinoskiej i Puszczy Białowieskiej, czyli w lasach które są naturalne, stare i zdrowe, więc pięknie zgrzybiałe.