Szczeliniak sosnowiec – szkodnik lasów

Szczeliniak sosnowy to chrząszcz, który należy do rodziny słoników, inaczej nazywanych ryjkowcowatymi. Właściwie możemy go spotkać na terenie całego kraju, zwłaszcza w lasach gospodarczych, gdzie dominują sosny. Dlatego, że żeruje na młodych drzewkach jest postrzegany jako szkodnik i zwalczany przez leśników.

Za jego sukcesem ewolucyjnym stoi jego szeroka specjalizacja pokarmowa. Należy do grona gatunków określanych mianem polifagów. Oznacza to tyle, że może żerować na szerokim spektrum organizmów. Do polifagów zaliczamy także dziki, wilki, lisy i człowieka. Szczeliniak sosnowiec jednak, przy całej swojej wielożerności, upodobał sobie gatunki drzew iglastych, szczególnie młode drzewka od etapu szkółki do młodnika włącznie. Żeruje on, ogryzając szyję korzeniową młodych sadzonek sosny, doprowadzając do zamierania niekiedy całych upraw. Szczególnie niebezpieczny będzie w monokulturach leśnych, czyli tam gdzie właściwie dominuje jeden gatunek drzew, na przykład sosna.

Jedną z metod ograniczania szkodliwego oddziaływania tego chrząszcza na młode drzewka, jest tak zwane „przelegiwanie zrębów”. Leśnicy wiedząc, że szczeliniaki są wabione zapachem żywicy, pozostawiają w lesie pnie drzew, które wabią całe zastępy chrząszczy. Dzięki temu młode uprawy drzew mogą rosnąć w spokoju. Poniżej zdjęcie chrząszcza w Kampinoskim Parku Narodowym, który w ponad 70% pokrywają lasy, które są głównie iglaste.